آقـا مـبـارک اسـت رَدای امــامـتـت            ای غـایب از نظر به فـدای امامتت

می‌خواستند حق تو را هم قضا کنند            کَــذّابـهـا کـجـا و عــبـای امـامـتـت

مـا زنــده‌ایـم از بــرکــات ولایـتـت            ما عـهـد بـستـه‌ایـم به پـای امـامتت

از روز اولی که رسیدیم زین جهان            گـشـتـیـم آشـنـا به صـدای امـامـتت

این روزها هوای تو را کـرده‌ام بیا            مـائـیـم یـاکــریــمِ هــوای امـامـتـت

آقا بیا تقاصِ شهیدان به پای توست            آقـا فــدای کـرب و بـلای امـامـتـت

تا روزِ بـازگـشتِ تو سیدعـلی شده            پرچـم به دوش، زیـرِ لـوای امامتت